13 Kasım 2010 Cumartesi

Sağlık olsun, BOŞVER

Sağlık olsun, boşver.

Ama kalbime hükmedemiyor ki sözleriniz. Sabah sevdiğim bir insanın doğum gününü anımsayarak uyanıp, Sacit Onan'ı kaybetmişiz haberini alarak güne başlamaktan ziyade; şiir okumak isterken işe hazırlanmak zorunda kaldığımdan belki mutsuzlaşıyorum.
Ama kalbime söz dinletemiyor ki tebessümleriniz. Bir annenin şefkatle çocuğuna bakışını ve göğsüne minicik başını yaslayan bebeğin annesine ne de muhtaç olduğunu izlerken hüzünleniyorum. Göğsümde bir bebeğin uyumasına, o hiç tatmadığım duyguyu tatmaya ne de istekle tutkuyla bağlıyım. tanrı, neyi yaşayacağımızı, yaşamamız gerektiğini bizden daha iyi bilir, amenna. yine de nefsim kudurganlığından yana kullanıyor tüm haklarını. bu da beni bezginleştiriyor.

Kıyama duruyorken ayak parmaklarımdan başlayan bir sızı. uyuşmaya ayaklarımdan mı başladım yoksa? kalbimi dinliyorum "allahuekber" eşliğindeki dilimle birlikte. ah ruhumu bir teslim edebilsem, rabbime. yo hayır! ölmek değil "teslimiyet" çok büyük hikmetler eşliğinde geliyor giriyor fikrime. Dün bir hadisi şerif okumuştum: "Kadere iman, kaygı ve üzüntüyü giderir." hala neyin kaygısını taşıyabilirim ki? ne hakla?

Dur bi dur! Param var, çünkü çalışıyorum, rızkı veren rabbime şükürler olsun. Bir yenilik belki de eskiden beri yapmam gereken birşeyi yenilik olarak sıkıştırıyorum hayatımın içine. bir yenilik yaptım paramla: almam gerekenleri küçük esnaftan alıyorum bir kaç zamandır. Çünkü marketler çıkalı kasiyerlerin mutsuz yüzünden başka birebir eşyayla arama giren olmuyor. bu da canımı feci sıkıyor. Diyeceksiniz, senin yenimi aklın başına geldi. Yooo gelmedi, gelseydi kredi kartım yerine banka kartımı kullanmazdım. Hatta nakit alışverişlerimin daha bereketli olduğunu da söyleyebilirdim. Neyse kayda değer meseleler değil bunlar. Geçelim.

Konuşmama, yazışmama, içsel savaşıma son vermek isterken birşeyi atladığımı farkettim: "siz hiç, hiç tanımadığınız biri tarafından, hiç tanıyamadığınız annenize benzetildiniz mi?" ben benzetildim. Otuz küsür sene sonra hem de. Bugün. Gözlerim dolarak baktım annemin arkadaşına.

"Ömür" dedim, hem çok uzun hem çok kısa. İyi değerlendirilmeli.

"Kim iyi iş yaparsa faydası kendinedir, kim de kötülük yaparsa zararı yine kendinedir. Sonra Rabbinize döndürüleceksiniz. (Câsiye Suresi 15)"


Rabia Görmüş

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

GELEN MESAJ

Uzunca zamandır işlediği nakışı sehpanın üzerine bıraktı ve telefonuna gelen mesaja baktı. Yüzü ekşi bir tat almışçasına büzüştü ve kendin...