dinmek

"yağmaktan bıkmış bir yağmur gibi dindim" baki ayhan t.

artık zamanı gelmişti, durup durup ağlamakları terkettim. çünkü insanın hayatındaki en önemli şeyin aslında kendisi ve dolayısıyla ahireti olduğunu bildiğimden olsa gerek ki, uzun yolculuklara çıkıyorum kendimce. bırakmıyorum kendimi tek başına örneğin.
sabahın erken saatlerinde kalkmayı seviyorum, mutlu değilim belki, çok sevinçli değilim evet ama kötümserde olmayacağım artık. allahın izniyle. dindim.

Gök Sancısı / Rabia Görmüş

şehir ikiye bölünüyor, gök ikiye, kol kola girmiş çocuklar ikiye
müzikler susmuş oluyor çoktan, mart bir başka baktırıyor ömrümüze
uzuyor gece; kalan hesaplaşmaları yapan ellerimden kan sızıyor
bir başka şekle dönüşüyor her şey, şehre küskün çocuklar giriyor

yollar uzuyor, kolları uzuyor ahtapotların, ağustos böcekleri şımarıyor
gidenlerin yerine büyük boşluklar getiriliyor, gülümsemek mütemadiyen
imzası tabiatın, gürlemesi göğün, hepsi bir yağmurun incinmesinden
köprülerden, kayalıklardan, uçsuz bucaksız denizden geliyorsun
bir kertenkele gibi sızıyorum içeriye, kör oluyorum, bilmek ağır geliyor
kapılar gıcırdıyor, yüzün asık akşamüzerleri, bileti kesiliyor filmimizin
umut kokuyor dokundukların, mırıldanışın esiyor, bir de dudaklarındaki sözler
tütünler biriktiriyorum, kurşunlar biriktirir gibi, her içtiğimde ödüm kopuyor
hayal gibi, bir tünelden gelip, durduğun eşiklerden bakıyorsun
tek gözlü ejderha oluyorum, dilime sürüyorum od’unu aşkın
önüme geçiyor zaman, ölüme gidiyorum, bir yanım yanına katışmış.

denedim, uzak diyarların çağrılarına kapılıp gitmeyi, ateş böcekleri susmadı
ikiye böldüm kendimi, seni prova ettim bir yarımla, başımı öne eğdim
büyük adamları seyrettim, gözümde büyüttüklerimi sonra, sonra hızla kaçışarak
ıslandım, yağmur incindikçe, incittikçe ruhumu, izledim ışıltılarını kaldırımların
hepsi gülümsedi, camlardan, perdelerin arkalarından, merdivenlerden
yılan başlı kadınlar eşiklerden, satırlardan, kara listelerden
seyrettim kalbime koyduğun aynalardan kendimi
küçüldüm, parçalandım, toplayamamaktan korktum özümü

bir rüya sonra, nokta, son nokta, sonsuz nokta, derin anlam
kıyama durdum, büküldü kalbim, ellerimi yumdum ellerin
bekleyiş, sivri kayalar, gittiğinde ikiye bölünen şehir, mezarlıklar
tam burada bekledim, tümsekten gözetledim gelişini
seni denize göndermenin sonsuz korkunçluğuyla
parçalarımı topladım, özümü gülümsettim, güneşini ekledim göğsüme

bir rüya sonra, geldin, küçük bir evin sonsuzluk bahçesinde
uyandım, bir nokta, son nokta, sonsuz nokta, derin yara
kanayarak, bir veda havasıyla susamışlığa bezenerek
uğurladım hüznü, ağır aksak bir lehçeyle sevdim sonsuzluğumuzu
toparlayıp bölük pörçüklüğümüzü Allah’a ısmarladım








 

İçedöküm

Uzanıp gökten bir bulutu alamadığım gibi, günlerim öyle geçiyor. Seni bir kürsünün ötesinden sessizce izliyorum. Notsuzluğum, sonsuzluğum, yol yordam bilmediğim zamanlarımda gelen gemim, dalgalanan gönlüm, hızla liman, hızla bilet, hızla haydarpaşa.
Adına hiçbir anıt yok, sözlerine hiçbir şek düşmemiş. Güneş aydını yüzünde tebessümü eksik etmemiş rabb. Uzanıp bakıveriyorum aralığından zamanın:

başımı kaldırıyorum zaman tüneli. grift sancı. köprülerde ayrılık. içime çöken hüznün ardı arkası yokken, tam da işte bu yüzden, rüzgarla savaşıyorum. yelkenler fora. nasıl yenildimse, kalkıp yeniden yürümem gerektiğine kanaat getirerek:

-düşman değiliz. yaptıklarımızın karşılığı olarak soğuk hava yiyoruz. uçsuz bucaksız bir gök, uçsuz bucaksız bir ses, uçsuz bucaksız ölüm ve dirim. korkmuyoruz, korktuklarımızdan emin olunca elbet. böyle kederli oluşumuz, sonsuz bir paylaşımın bölük pörçük olduruluşundan; ellerimizin açtığı yaraları dünyamızla ödüyoruz. iyi ki de dünyamızla ödüyoruz. ve umuyorum yanılmıyorum ki, dünyamızla ödüyoruz.

ahh aşk. kaç harf. kaç bucak. kaç şehir. ismiyle müsemma. kavuşamamak dedim.başka da birşey diyemedim.

-bildim işte, bildim. gözlerimden yeşilin akıyor. senin olanımı tutamadığım aşka veda edesim geliyor. tıkanıyorum.

bir daha ağlasan, ben mecnunun olacağım. tırnak içinde seni özelleştirdim.