Sakin ol şampiyon, kontrol ben de.
Otobüsün ön camında, tıklımtıkış bir halk vagonundayız. Şoförün koltuğunda gözüm varmışcasına tam tamına 20durak var diyorum. Geri sayım haydi bism... bir kadın, kendine göre vücud çalışmış korunmak amaçlı, başkalarına göre balık etli olması muhtemel, bana göre bildiğin kilo arzediyor; gözümün gördüğü bu. O da ne? Arkasında duruyor adam. Kocası. Kolu, belini kavramış ellerinde tıklım tıkış bim tarzı bir poşet eşliğinde. Kadın beli önemli ama adam iyi bir koruma. Kadınla yüz yüze geliyoruz. Sıkıysa bir şey yapsınlar diyor. Sıkıysa derkenki ses tonu müthiş. Korunuyorum. "Kocam yanımda" Hele bir şey olsun. Hadi gelsinler. Ben esnafım diyor kadın. Sormadım oysa. Her türlü insan var, takım elbiselisinden bile neler çıkıyor neler. Kadın emin kendinden, ona birşey yapamazlar. Kocası var. Üstelik kızıyla tanışmadım ama kızıda günde 5yumurta beyazı yiyor, ek gıdaların yanında protein. Vücudunu geliştiriyor. Hiçbir erkek ona sataşamaz. Bunu da sormadım. Ama anlatma ihtiyacı diyorum ben buna. Kadın kontrolden ölecek. Kadın, anlatma ihtiyacı sahibi. Hayatı kontrol etmekte görevlendirilmiş gibi; Akbil basamayan bir kişiye devletin adına onay veriyor: olsun insanlık hali, hepimizin başına gelir. Üstelik mübarek Kadir gecesi. Allah neden Akbil basmadın demez. Devlette idare etsin. Kadın arkasında kocası, solunda Akbil basamamış fakir, sağında ben. Zavallı ben. Yalnız mısın sen koskoca otobüste. He. Ya. Bu saatte. Ben neler gördüm. Neler var neler.
Sakin ol diyorum kadına, ama içimden. Yüklenme bana. Kontrol ben de. Yük verme bana.
Nerde ineceksin? Az ileride. Yetmiyor. Kadın vücûd çalışmış güvenlik olsun diye. Ona birşey yapamazlar gecenin bu saatinde. Bende yalnız Ve korunaksız. Dikkat et diyor ineceğim zaman. Hadi dikkatli git.
Dur diyorum bi dakka. Sakin ol şampiyon, kontrol ben de.
Ama içimden
