Değmeyin Figanima

 "değmeyin figanima"

 Aşırı güzel bir ağaç gördüğümde, durdurulamaz bir istekle içimin çekildiği feryada;

 Soluk benizli yeryüzünden, umut dolu gökyüzüne bir selam estirdiğinde rüzgar, sesi degdiğinde içimin figanina,

Dere yataklarının, çöl sıcaklarının ve serinletilmemiş yaz gecelerinin uzağından akan ritmin, ağaçların köklerinden çıkarttığı filizlerle dallanmasından biriken ağırlıklara sunmak bir iklimi: derin, acelesiz ve teslimiyetle...

Eğrilen ipler, karakalem çizikleri, yüzümün meryemleri mehtaplari usul usul degdiğinde yeryüzüne, puslu neşe pür dikkat damıtıldığında kalelerine insanlığın, 

Aşırı güzel bir ağaçtan bir nefes alır varlığın en biriciği: "ben"

Sayılmaz mı hiç kaç kere ısmarlanmıştır ilmekler, 

Örülen örgüsü ellerin maharetinde saç tellerinin şefkate bürünmesi,

Sayılmaz mı hiç soluk benizli yeryüzü kaç dolu umutla ses verdi figanina insanın..

"Ben" dedi varlık, "ben, koşusu yeni başlamış bir nefesin karakalemle çizilmiş resmi gibi dağınık ve sessizim"

Dur, duy, hisset, farket.

Sarıl.

Çünkü hayat, insanın benliğine tüm varlığıyla sarılır.

#yazilarim

#birrabiagovicicsesi

#icses

#yazmakenmuhimmeselem