*ellerin.
Ya da ellerin.
Dur daha yeni başladık, ısmarlamaya bir hayatı başkasına. Ulu orta hayallerimizi okumaya, kürsüsünde hayatın ve bilir kişi raporları ile "kinanmaya" veya "kinadiklarimiz başımıza gelmeden asla ölmeyecek olduğumuzu" bilmeye...
Daha yeni başladık, dur şimdi!
Durdun mu?
Elleri izlerim ben, sen dinle, satır arası hikayelerimi...
Yerebatandayiz dün. Kalabalığın hepsi inci tanesi gibi dizilmiş, gişe sırasında beklemekte. Biz kolay giriyoruz içeri online biletimizle... Karanlığa giriş yapıldı. Hem de ne giriş. Renkler dans ediyor. Bir kararıyor ortalık bir kırmızı bir yeşil... Hayata benzettim aslında. Biraz nemli, şıp şıp su damlatan tavanlar. Biri şu sıçratsa kızarım, Yerebatan koskoca sarnıç.. kızmıyorum. Üstelik bile isteye gelmişim. Duvarları seyredecegim. İnsan duvar seyretmeye yerin altına girebiliyor demek ki... Üstelik tahta bir yolda ve üstelik geri dönüşü yok. İlerliyoruz sohbet muhabbet merak ve karanlık.
Tam kameramla selfie çekeceğim. Karanlık çöküyor, yanımda sevgili dostum, " sen gülümse ben çekiyorum" diyorum. Sahiden gülüyoruz, birlikte gülümsemek karanlıkta bile içimi ısıtıyor. Mümkün yani.
İlerlerken rotamda durup gölgelerin duvarda yansımalarına takılıyorum. Gölgeler ilerliyor ben duruyorum. Bir gölgede benimle birlikte duruyor. Benim kadar o da, az kilolu. Gülümsüyorum ona. "Ah Rabia!" Diyorum. Fotoğraf çekmek, video, dostluk ve ilerleyen akan kalabalık. Kırmızı ışık geliyor, kendimi baskıya hazırlanan bir fotoğraf negatifi gibi hissediyorum. Yeşil ışık veriyorlar, zamanda yolculuk ediyormuş gibi... Sütunların normal duvarlar olmadığını fark ediyorum. Suya şıp diye damlayan seslerin eşliğinde bir şarkı mırıldaniyorum. İnsanlar gülermiş, alay edermiş, beğenmezm8ş, şımarık bulurmuş, yargılarmış hiç önemsemiyorum. Öyle karanlık öyle ışıklı öyle sesli ama öyle de sessiz bir yerdeyim. Yolculuğum boyunca ben hep geç kalıyorum, çünkü nasıl daha iyi fotoğraf çekerim derdim.var. seviyorum. Fotoğraflamak hayatımın en önemli meselelerinden biri. Hatta çıkışta bir arkadaşım " sen niye bu işi yapmiyorsun?" sorusuna travmalarımı anlatarak cevap veriyorum. Bir şey daha aydınlaniyor içimde : " kırgınım"
Kendim için çektiğim her...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder