Tüm mümkünleri denemekten bahsedemem. Olası yaralardan kaçamam ve inandığımı başkası istiyor diye değiştiremem. Birinin beni sonsuz kere sevebilmesini, sevmesini ve hatta çokca sevmesini bekleyemem ama ümit edebilirim. Sanıyorum her şeyi bir kenara bırakıp, bütün çıplaklığıyla hayata baktığımda gördüğüm manzara flu. Ondan sebep bana iyi geliyor olabilir. Net değil ama görünmezde değil. Sezgilerim gibi olabilir. Bir şey var biliyorum ama tam anlatamıyorum gibi bir şey.
Babasını izleyen bir kız çocuğunun hayatını gözlüyorum... Bu dirençler ve kaçışlar ve bekleyişler ve bu susuşlar hiç de öyle zannedildiği gibi değil. Babasına bakip hem çok tanıdık gelen ve hem de öyle uzak ve yabancı olan duyguya bakıyorum. Hı, yok, sarılmak gibi değil, arınmak ve yunmak gibi bir şey. Hem güzel hem temiz hem çok zor. Çünkü rol modelinde eril tablo hasarı çıkabilir. Ki cocukluğuna bakıyorum gayet üstesinden gelmekte... Ellerine bakıyorum, gayet temiz sevmekte bir çiçeği ve hayatı bir çiçek gibi nazenin ve mis kokulu... Güzel, temiz ve zor. Bekleyemem demiştim netlik için. He yok, sevmesi için birinin beni ya da kız çocuğunu ya da sezgisel büyük bir alanda flusu manzaranın.
Demem o ki, bir kalbin yarası onu acitanla bagdaştırılabilir ama kişi kalbini kendisi de yaralamış olabilir. Ben flu bir kareye sığınıp, kız çocuğunun babasından uzaktaki haline bakıyorum. Flu. Belirsiz bir gülümseyle geçiyorum düşünceye...
Şimdi bütün mümkünleri bir çırpıda denemek vardı. Flu, net, zor ve kolay... Ben durmayı seçtim.
Kız çocuğunda kalmayı.
#yazilarim #flu
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder