Nar Ağacı Güzellemesi

İçimdeki acıyı tanıyorum. Uzun yıllardır içime çöreklenmiş olan o büyük acıyı.
Kirpiklerimin enstrümanımın telleri gibi titreştiği o büyük acıyı. "İliklerime kadar sevdiğim" cümlesindeki iliklerimin bana her yaşta titreşimli olarak yaşattığı o büyük acıyı…
Boşluk.
Çok büyük, derin, dilsiz ve dipsiz o boşluk… Ellerimi kullanıyorum, cümlelerim yeterliliğini kaybediyor. Sonsuz boşlukta acıyı deneyimliyorum. Karanlık değil, gökten beyaz bembeyaz bir boşluk yağıyor, sırılsıklamım. Deneyimliyorum. Kendi etrafımda üçyüzaltmışbeş derece dönerek, başa dönüp yeniden ve baş döndürücü bir hızla. Yeniden...
Oradan döne döne, renkleri birbirine bulaşmışlığın dünyasına çıkıyorum. Kan revan içinde her yan. Ve ellerimle varlığını yokluyorum, doymak bilmez varlığımın. Ellerim bir şarkının ilk satırı gibi dolanıyor boynuma... Şırıl şırıl akıyor yüzümden bir şeyler, gözyaşı olduğuna kendimi inandırıyorum, geldiğim yerlerde olmayan... Burada sesler boğuk. Burada savaş var. İnsanın kendisinden başlayarak birbirine bulaştırdığı bir savaş... Tüm değersizlik noktalarının kabulde kalmaya direncinden doğan bir savaş. Bırakmak zorunda olduğu bir yer için fazlaca cesur bir savaş.

Boşluktan doymuşluğa...

Doymak.
Yeniden gelene dek açlığın bitti yerde olan doyum. İliklerime kadar sevmek ve iliklerime dek acı. Büyük oranda yas ve yasın bereketlendirdiği haz. Göğsümde nefesimi aşındırıcı bir acı... "Neredeyim" dediğimde "Buradasın" diyen zibilyon tane ses... Yöntemlerini bilmediğim masallardaki mezeler ve yaşamın kabusundan uyandıran aşklar... İnsanın en çok kendine aşık olduğu ve hayran kaldığı bir yerdeyim. Tutup sarkıyor bedenim, pervazlardan. Ne istiyorum, "anlaşılmak"...
"Seni hep çok sevsinler. Değil mi?" Diyor bir ses
"üzmesinler"
"Öyle bir hayat yok!" diye sert bir tondan duyuyorum şarkıyı. Dansa duruyorum. Yasın ve hazzın dansına. Acının ve aşkın dansına. Varlığın ve yokluğun dansına. Savaşın ve barışın dansına.
Harmanlanmanın tutkusunda tütsüleniyorum.
"Bu duyguyu tanıyorum" dediğim anda bir ses çağıldıyor kulaklarımda: " aradığın nar o ağacın altında" Büyük acılardan aşklara vurduğun zorlu boşluk yollarında, herkesin fikrinin olmasından doyum alman gerekmez. Öyle bir çırpıda aşka düşüp, Mecnun olmak da gerekmez. Tanı bunu.