ARALIK KAPISI

Yılın son günlerinde alınan bir  kartpostal ve gezilen yollar, kokular ve dokular.

 Uzanıp halıya, salonun tam orta yerinde elimde bir kitap " kayıp zamanın izinde" romanında kendi uyku halimi gördüğüm satırlara gömülmem... Elime geçen tüm hünerleri kullanarak, sakinlikle ve sakinlikle ve sakinlikle bakmak sahneye...

Kahramanlığını benim rollendiğim kocaman bir sahnede hareketli ve bereketli masallara soyunmak. Duru ve sütten ak, beyaz bir tende durmak, öyle çıplak masada durduğu gibi durmaması zamanın, akması,  izini sürmek kentlerin ve gölgelerin. Boyanır gibi bir şehir başka başka mavilere ve yerde öyle bir bütünün haz  zirvesi. Bulanmakta yer, gök mavisine.

Ne demek tüm bunlar?

Sahi ne demek ve nasıl demek ve niçin demek, 

Satır başı sohbetlerinden geçmek derine ve derinden bir bereketle tırmanmak öze. 

Öyle bir bahar düşlerken, dudak kıvrımlarından çocuklar doğurmak gibi yaşamak. Anlamak bir mevsimin kaç kere ve nasıl ve niçin kirlenebildiğini... Yükseltmek rüzgarın hızını ve hızlanmak şehir hayatından şehir hayatına geçişlerde. Bir tuvalden binbir hüzünle seçer gibi renkleri... Baharın ayırdına varmak ve zafer...

Dudak kıvrımlarından doğan çocukların isimlerinin ezberlenebildiği anlar, bir nehrin kırılmış bir hattan akması diger mevsimlere. Ve gitmek, gitmek, gitmek... Duyulan hazzın zaferlerine....

O yağmur damlalari üzerime yakışıyorken, ellerinin tutup silkelediği bir çırpıda.. hayat mi? 

Akıp giden,

Hayat mı, ben miyim, rüzgar mı?

Tuvalden kağıda yüzüm yansımış,

Yarımyamalak bir bakış ve  yılın son günleri. Biten bir şeyin ardından söylenen şiir...dudak kıvrımlarından doğan güneş. Yıl biter, aralanir yeni bir dönem. Bir o kıvrımların bitip ovaların başladığı arazilerinde ömrümün, sonsuz gülüşüne bir buse. Yeni yıla bir buse.ve heyecan ve tutku ve yeninin türküsü. Ve doğum...

Dönen kalp

İzlenen yollar

Uçan balık, nardan tavan, mor saçlarım.

Ne demek tüm bunlar? Ben neredeyim? yol nereye gidiyor?

Kalbime sorsam, daima söyleyecekleri var...

#yazilarim

#şiirsemek