AĞRIYAN PAZARTESİ
Bir güzel pazartesi çiçeklerinle
gittin, yarım bir cümle bırakıp geride
solgun bir iz bıraktı öptüğün yerler
ötekilerden ayrılan buzlu son
içimde fren sesi ve gaz ve şarampol
hızla durdum, dudaklarımda son sigaran
pekiştirilmemiş bir masalı yeniden
bir masaldan çıkıp yeniden
arzusunda birikmiş bir son yeniden
verdiğin gazetelerden ayrılık mısraları seçer gibi
baş harflerinden yollar döşedim, acıma.
son sigaramda buzdan bir masal.
masaldan çıkıp geriye uzanan pazartesi
bir bir tünedi geçmişin duvarlarına
acım bir bir ağıt
ağıttan kaleler, koşar gibi yamacıma
acım, bir pazartesi, sanki hiç olmamış gibi
kaldırımlardan ayağına takılan taşın öfkesi
solgun izlerinden getirilmemiş sevinçlerin hengamesi
acım, bir söğüdün hiç rüzgar görmeyişi
acım, halsiz bir cümleden çıkamamış son kelime
acım, masalın son sigarası.
Bağırıp yeniden, bir mart soğuğuna teslim olan cümle
kazası kılınmamış bir cümlenin un ufak olmuş hali
güneş tüm ihtişamıyla buza ayak sürüyor
varlığım tüm ihtişamıyla fren sesine teslim
şarampol bir mesken oluyor, saçlarıma
uyum, bir sesin iniltisinden dudak izi
ellerimden saçlarıma hıçkırık serpintisi
acıma baktım, bedenimin kar kıyametliğine
sürgün edilen bir pazartesi
gittin, bitti ağrılarımın sana uzanan iniltisi.
bittin, gitti masalımın sana kurulan son cümlesi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder