•Avaz avaz uçan çocuk.
Sessizlik içinde kendine bir yer bulmuş bir çocuk. En çok orayı sevmiş ve en az orada kalabilmiş. Yığınlarca öfkenin etrafını sardığı ve nedenini bile bilemediği şeylerle mücadele etmiş bir çocuk. Otuz küsür yıl biriktirmiş ve kendine bir yüz aramış. Bir yüz, gözü gözüne değecek bir yüz. Öfkeleniyormuş. Bir dağ gibiymiş öfkesi. Yıllar yıllar yıllar geçmiş ve sonra bakmış ki aslında aradığı yüz annesininkiymiş. Annesinin sıcak bir tebessümüymüş. Çünkü çocuklar ancak annelerinin yüzlerindeki ifadelerle huzur bulurlar. Kıymetli olan o bakışın yokluğunda şefkate tutunabilmek. Öfkeden arınmış bir çocuğun yapabileceği ilk şey göğe uçma eylemidir. Anlatmaya gerek yok fotoğrafta görünüyor 🙊🙂 Benim söylemek için çırpındığım gecelerde, neden çırpındığımı bilenlere selam olsun✋🏻🍀🐣
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder