Beynimin döndüğü yerdeyim, şak şak şak. Bir sahnenin en ücra köşesinden sesleniyor kalbim, iftiharım, layezalım, şeb-i yeldam. Tükenmeden yaşamak neymiş bildim, hani herkes bir yorum eylerken, ben susmanın güzel ikliminde baş döndürmelerdeyim. Sana karamsarlıkla bakmayan bir istanbul gibiyim artık, ufuğumda hiç aldırış etmeden yürüyen bir ordu. Sonumun sana kesildiği bir bilet ellerimde yanmakta.
Işık artık gözlerimi almamakta. Çünkü bakmıyorum.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
-
İçimdeki acıyı tanıyorum. Uzun yıllardır içime çöreklenmiş olan o büyük acıyı. Kirpiklerimin enstrümanımın telleri gibi titreştiği o büyü...
-
Gezi programlarının en sevdiğim kısmı eve dönmek. İkincisi ise benden kalan izlenimleri yazıya dökmek. Herhangi bir kültür gezisinde, bana... -
'Werther'in acısında donma hali' Kara somun, adamın kalbinde bir...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder