Susma Hali

 Bağır bağır geldim buraya.

Ağrıdan damıtarak varlığımı.

 Akşamları farkettim önce. 

Kendini, gündüz rüyalarına teslim eden bir kadının fısıldayışlarındaki dudak izlerini...

Akşamları öptüm gidişini.

Opmektir bu, bilinmez bir  yeni. 

Sanki.

Ne diyorum tövbe.

Ne diyorum tövbe. Bir ihtilali yeniden aralar gibi, durdum geçmişi yad ettim 

ve geçmişi yad. 

Söküldü içim, 

tavan arasında tozlu duygularımı da söktüm. 

Nicedir ağrıyordu bedenim, 

söktüm titreyen güneşi içimden. 

Uğurladım diyecektim, ugurlandım yola cikarken.

Aynı yerde değilim, aynı pencerede, balkonda ve taş zeminlerde...

Buz, donmak ve gaz...

Aynı yerde durani selamlayıp aynı yerde durana ah etmeden durdum 

Şarkı devam etti içimde

ben  bekledim.

 İzledim.  iyi bir izleyici görünceye dek izledim hayatı.

Aynı yerde duran çizgiyi gecmedim

Durdum 

buz, donmak ve gaz.

*****

 Yine.bir şiirim gelmiştir. Tutup bu fotoğraf ile kendime alan açmaya gayret etmisimdir. Yanımda kıymet verdiğim birine gülümsüyorumdur. Özlediğim belki biraz. Gönül ayrılık istemez bazen ama olan budur. Gülümserim. Zor olanı olduğu gibi kabul ettiğim zamanlar daha aydınlık geliyorum kendime.

Bulanık bir yazı geçiyor zihnimden ve ben durup yazmaklar biriktiyorum içime, nasıl olur bilemeden, sessizce duruyorum.

Sonra ursula gelip fısıldıyor: "duyabilmek için susmak gerekir"

Susuyorum. Ya da susuyor.

#yazılarım

#rabiagormusblogspot